Imagism

Ezra Pound, Imagist Poets "a new cadence means a new idea"

Μαθήματα ποιητικών κινημάτων
Imagism:
a new cadence means a new idea

Κίνημα του 20ου αιώνα, το όνομα δόθηκε σ` αυτό το ποιητικό κίνημα γύρω στα 1912, αντιπροσωπεύτηκε από τους Ezra Pound, Amy Lowell αλλά και άλλους ποιητές στοχεύοντας σχεδόν αποκλειστικά στην καθαρότητα της έκφρασης μέσω συγκεκριμένων παραστατικών εικόνων.
Οι Imagist ήταν ομάδα από Αμερικάνους και Αγγλους ποιητές των οποίων τα ποιητικά πλάνα μορφοποιήθηκαν γύρω στα 1912, κυρίως από τον Ezra Pound αλλά και τους μαθητευόμενους Hilda Doolittle (H.D.), Richard Aldington, και F.S. Flint, εμπνεύστηκε δε το κίνημα έντονα από την κριτική ματιά του T.E. Hulme, «γυρίζοντας με αηδία την πλάτη τους στον ρομαντικό οπτιμισμό».
Οι Imagists έγραψαν απέριττους στίχους γεμάτους ωμή καθαρότητα στους οποίους η ακριβής οπτική εικόνα δημιουργούσε ένα σταθερό ποιητικό δεδομένο. Οι Imagists ήταν οι διάδοχοι του γαλλικού συμβολισμού, παρ` όλο όμως που οι συμβολιστές είχαν στενή σχέση με τη μουσική, οι Imagists είχαν ανάλογη σχέση με τη γλυπτική.
Στα 1914 ο Pound στράφηκε στον Βορτικισμό και η Lowell πήρε, κατά ένα μεγάλο μέρος, ηγετική θέση στην ομάδα. Συν τοις άλλοις σαν Imagists αναφέρονται και οι John Gould Fletcher και Harriet Monroe, οι Conrad Aiken, Marianne Moore, Wallace Stevens, D.H. Lawrence αλλά και ο T.S. Eliot επηρεάστηκε αρκετά.
Οι τέσσερις ποιητικές ανθολογίες (Des Imagistes1914, 1915, 12916, 1917) και τα ποιητικά περιοδικά που εκδίδονταν στην Αγγλία και στην Αμερική παρουσίασαν τη δουλειά αρκετών ποιητών του συγκεκριμένου κινήματος.

Βασικές αρχές του Μανιφέστου:
1. Χρήση της καθημερινής γλώσσας, αλλά να χρησιμοποιείται η ακριβής λέξη και όχι η σχεδόν ακριβής ή η μερικώς διακοσμημένη.
2. Πιστεύουμε ότι η υποκειμενικότητα του ποιήματος μπορεί, συχνά, να εκφράζεται με ελεύθερο στίχο απ` ότι με φόρμα. Στην ποίηση, καινούρια ρυθμική ροή του ήχου της γλώσσας σημαίνει καινούρια ιδέα.
3. Απόλυτη ελευθερία στην επιλογή θέματος.
4. Να παρουσιάζεις μία εικόνα. Δεν είμαστε σχολή ζωγραφικής, αλλά πιστεύουμε ότι η ποίηση πρέπει να αποδίδει τη λεπτομέρεια ακριβώς και όχι να πραγματεύεται ασάφειες και γενικότητες καίτοι θαυμάσιες και ηχηρές. Αυτοί είναι οι λόγοι που συγκρουόμαστε με τους κοσμικούς ποιητές, που μας δίνουν την εντύπωση ότι φυγοπονούν.
5. Η παραγωγή της σκληρής και καθαρής ποίησης δεν κηλιδώνεται.
6. Τελικά, οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουν ότι η συγκέντρωση είναι το κύριο απόσταγμα της ποίησης.

Praxi movement