Praxi-1-

Ποιητές και ποιήματα από την “Praxi 1”

ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ ΤΡΟΠΕΣ εδώ από την άλλη άκρη αρχή κι εκεί στον κύκλο που ανα κυκλώνεται ο ήλιος πιάνεται μονάχα από τη λέξη του μπορεί έτσι και γράφεται φως και αδελ φός ό πως σημαίνει ένα αρχαίο πρόσωπο στο φως και ό πως το αγέννητο φως και ο καιρός ακόμη ά δοξα ά λεκτα δε σημαίνουν δε ση μαίνονται ανα βράζουν όπως τίποτε ποτέ δε χάνεται αδελ φός φως και κόσμος ά κοσμα ση μαίνονται μάχες και αγώνες όχι πλανητ αρχές όχι πιόνια στην τυφλή πιόνια στη βουβή σκακιέρα δεν κλωνο ποιού μαστε όχι δεν απο ποιού μαστε ιερέ μαστέ που μας τρέφεις γάλα αξία σ’έναν κόσμο ακόμη με πράξεις κόσμο ακόμη με λέξεις και έργα δεν απο ποιού μαστε λέξεις και έργα και πράξεις απο ποιήσεις

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΣΕΣΤΙΝΑ Σε μία μυστηριώδη ύπαρξη στην έπαυλη των Fitgi Contini Με νοσταλγία περνάω συχνά απ 'τον κήπο σου Κορίτσι πανέμορφο στα κάτασπρα ντυμένη Με μια ρακέτα του τένις καινούρια στο χέρι Με νοερούς αντιπάλους στα σύννεφα παίζοντας Χωρίς ακόμα να ξέρει το μυστικό σου κανένας Μ΄ ελπίδα πάντοτε κάποιος να βγει κερδισμένος Από μι' αναπόλησή του πως ήσουν ντυμένη Ήρθες προς τα εμένα τείνοντας το χέρι Νοερά την ψυχή σου χωρίς αντιπάλους παίζοντας Αυτό που σκεπτόσουνα να μην το μάθει κανένας Κι ένας απ’ αυτούς που ελπίζανε να βγει κερδισμένος Απ’ όσους συχνάζανε πάντα κρυφά στον κήπο σου Μα τι διαφορετικό περίμενες απώνα τέτοιο χέρι Στα ζάρια πάντοτε την καρδιά σου παίζοντας Ενώ ανοιχτά δεν τολμούσε να το κάνει κανένας Όσο να πεις «αλοίμονο στον κερδισμένο» Που με ύπουλο τρόπο είχε εισεύσει στον κήπο σου Την ώρα που δεν ήσουνα για τα μάτια του κόσμου ντυμένη Θέλω να πω έτσι στα μισοσόβαρα παίζοντας Μην ομολογήσει αυτό το μυστικό κανένας Φόρο τιμής προτείνοντας στον κερδισμένο Τον προνομιούχο που ήξερε να μπει στον κήπο σου Και που σε είδε όχι ακόμα εντελώς ντυμένη Ν’ ανοίγεις το δώρο σου από κάποιο χέρι Κι έχοντας φτάσει εκεί που δεν πήγε κανένας Δήλωσε κάποια εχθρότητα στον κερδισμένο Αυτόν που παραβίασε πρόσφατα τον κήπο σου Όταν στους άλλους εμφανίστηκες ντυμένη Και σου προσφέρθηκε απροσδόκητα ένα χέρι Που αποτραβιόταν όταν τώπιανες παίζοντας Κι όλα τα μάτια στράφηκαν στον κερδισμένο Του μεγάλου λαχείου που ήταν ο κήπος σου Αδιαφορώντας αν ήσουνα ή δεν ήσουν ντυμένη Στον ώμο σου πάντοτε ακουμπισμένο ένα χέρι Τα μάτια σου από τον έναν στον άλλον παίζοντας Κι ας μην ήταν ακόμα στο δωμάτιο άλλος κανένας Ντυμένη στο κήπο σου ήσουνα όμως κανένας δεν βγήκε Κερδισμένος παίζοντας την τύχη του με το χέρι σου Αθήνα 25 Ιουνίου 1994