Manifesto

Αν λέγαμε σήμερα ότι μια πρωτοπορία υφίσταται μόνο κάτω από το νέφος της διαμόρφωσης μιας φόρμας γραφής ή απεικόνισης (λογοτεχνία, ζωγραφική)  θα φαινόμασταν, ανέξοδα,επιτυχέστεροι  προφήτες από το να ακολουθούσαμε  πιστά και κατά γράμμα τις  μέχρι σήμερα κεκτημένες απαιτήσεις, για τη συνεχή αναζήτηση του  νέου.
    Ο περιορισμός της έννοιας της πρωτοπορίας στα πλαίσια της ακίνδυνης διαδικασίας του "γράφω και διαβάζεις" ή του "ζωγραφίζω και βλέπεις" είναι (και εδώ η λέξη "ίσως" πρέπει θριαμβικά  να απουσιάζει) αποτέλεσμα μιας  μακροχρόνιας και επίπονης δουλειάς των εργαστηρίων του συντηρητισμού, που χτίστηκαν επανδρώθηκαν και εργάζονται με την ανοχή μας.
    Δεν έχει σκοπό κανείς να μας διδάξει, και καλά  κάνει, πρωτοποριακή συμπεριφορά.  Ούτε κανένας σοβαρός νεωτεριστής θα σκεφτότανε ποτέ να βγάλει τη βίβλο του καλού πρωτοπόρου. Καιρός είναι όμως κάποτε να εισπράξουν, όσοι νομίζουν πως θα τρέφονται ες αεί  από  την υποχωρητικότητά  μας, μερικούς έστω μορφασμούς αηδίας που από καιρό έπρεπε  να εκφραστεί, μιας και τα νερά της λίμνης. . .